Γεια σας με λένε Μαρία, είμαι καθηγήτρια Ιταλικών 32 χρονών και θα μπορούσα να πω αρκετά συντηρητική. Μου σύστησαν ένα ιδιαίτερο μάθημα κάπου στα Βόρεια Προάστια σε έναν φοιτητή που θα έδινε εξετάσεις για το πτυχίο του στα ιταλικά.
Ήμουν λίγο αναστατωμένη, δεν ήξερα γιατί, απορροφημένη στις σκέψεις μου ήδη χτυπούσα το κουδούνι του. Μου άνοιξε ένα ψηλό αγόρι καστανόξανθο, ένας άγγελος! Του ζήτησα να ξεκινήσουμε το μάθημα, με κοιτούσε έντονα, είχα καταλάβει ότι με γούσταρε!
Κάποια στιγμή το γόνατό του ακούμπησε το δικό μου, το μουνί μου ήταν μούσκεμα από την καύλα! Οι ανάσες μας είχαν πλησιάσει πολύ και ξαφνικά έσκυψε και με φίλησε. Χωρίς να το καταλάβω το χέρι του είχε αρχίσει να χαϊδεύει το στήθος μου με απαλές σταθερές κινήσεις και να παίζει με τον αντίχειρά του με τις ήδη ορθωμένες ρόγες μου, νόμιζα πως θα λιποθυμήσω από καύλα.
Μου έβγαλε γρήγορα και ανυπόμονα τη φούστα παραμέρισε το μουσκεμένο μου στριγγάκι και με την γλώσσα του άρχισε να με γλύφει, με βασάνιζε υπομονετικά ταξιδεύοντας πάνω στα μουνόχειλά μου και πιέζοντας όσο έπρεπε την κλειτορίδα μου.
Ένιωθα την γλώσσα του να με γαμάει και το μουνί μου είχε πρηστεί, ενώ το δάχτυλό του είχε μπει ολόκληρο στον κώλο μου. Τον έσπρωξα ελαφρά και έσκυψα κι εγώ στον σκληρό του πούτσο, άρχισα να τον γλύφω, από την βάση έως το πουτσοκέφαλό του, τον ένιωθα έτοιμο να εκραγεί μέσα στο στόμα μου.
Η καύλα του δεν άργησε να μετατραπεί σε μια έκρηξη καυτού σπέρματος μέσα στο στόμα μου.
Τελειώνοντας με ξάπλωσε ανάσκελα. Ήθελα να χύσω, ήθελα να χύσω σαν τρελή. Του ζήτησα να μπει μέσα μου! Το καυλί του άρχισε να με ξεσκίζει, με πηδούσε αλύπητα, ένιωθα να φτάνει μέχρι τον πάτο μου, βογκούσα από καύλα, τύλιξα τα πόδια μου στο λαιμό του και έκανα γρήγορες κινήσεις για να τον νιώθω συνέχεια βαθιά μέσα μου! Έχυνα ασταμάτητα!
Δεν πρόλαβα να καταλάβω πως και με είχε γυρίσει μπρούμυτα, ήξερα πολύ καλά την συνέχεια! Μπήκε ορμητικά και σχεδόν όλο του το καυλί είχε μπει μέσα στον κώλο μου. Δεν άργησα να χύσω άλλη μια φορά!
Είμαστε και οι δύο ιδρωμένοι και παραδομένοι σ’ αυτό το τρελό παιχνίδι ηδονής. Όταν καταφέραμε να βρούμε τις ανάσες μας, παραδεχθήκαμε ότι έπρεπε τα μαθήματα να συνεχιστούν … ανελλιπώς!
